کمالالمُلک
- توضیحات
- دسته: مشاهیر اصفهان
محمد غفاری معروف به کمالالمُلک نقاش ایرانی (زاده ۱۲۲۷ - درگذشته ۱۳۱۹) یکی از مشهورترین و پر نفوذترین شخصیتهای تاریخ هنر معاصر ایران به شمار میآید. وی در یکی از خانوادههای هنرمند و سرشناس در کاشان چشم به جهان گشود. غفاری پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در کاشان به همراه برادر بزرگترش به تهران آمد و در دارالفنون در رشتهٔ نقاشی ادامه تحصیل داد. پس از گذشت سه سال تحصیل وی در دارالفنون، هنگامی که ناصر الدین شاه از این مدرسه بازدید میکرد، کار او را پسندید و وی را به دربار فراخواند.
با حضور در دربار، ابتدا لقب خان، سپس پیشخدمت مخصوص به وی داده شد و پس از چندی تاثیر آثار محمد غفاری سبب گردید تا ناصرالدین شاه خود به شاگردی وی در آید و او را در ابتدا به لقب نقاشباشی و سپس به لقب کمال الملک منصوب کند. در مدت حضور وی در دربار، او ۱۷۰ تابلو کشید که معروفترین آنها تالار آینه میباشد و اولین تابلوییست که آن را امضا کرده است.
پس از مرگ ناصرالدین شاه و به سلطنت رسیدن مظفر الدین شاه، کمال الملک برای ادامه تحصیل در زمینه نقاشی و زبان فرانسوی و همچنین بازدید از موزهها، عازم اروپا شد. او در مدت سه سال در ایتالیا، فرانسه و مدت کوتاهی در اتریش زندگی کرد و در طی این مدت با بازدید از موزههای مهم شهرهای فلورانس، رم و پاریس، از آثار نقاشان برجستهای چون روبنس، تیسین و رامبراند در حدود دوازده کپی نقاشی کرد.
بازگشت کمال الملک به ایران، مصادف با انقلاب مشروطه میشود. در این هنگام کمال الملک با انتشار مقالات و ترجمه برخی آثار ژان ژاک روسو و دیگر نویسندگان آزادی خواه فرانسه، به سهم خود با حرکت مردم، همراه میشود.[۱] در نهایت در اردیبهشت ۱۳۰۷ وی به روستای حسین آباد نیشابور تبعید شد و مابقی عمر خود را در آنجا گذراند. وی در سال ۱۳۱۹ در سن ۹۵ سالگی در گذشت .
کلارا آبکار
- توضیحات
- دسته: مشاهیر اصفهان
خانم آبکار از نگارگران بنام معاصر میباشد . در تذهیب ، گره سازی و نقاشی زیر لاکی مهارت وافری داشت ؛ در فضاسازی و ترکیب رنگ نگاره هایش توانا بود و در عین حال آثارش از لطافتی زنانه برخوردارند . مضامین آثارش را بیشتر از ادبیات غنی فارسی برمیگرفت . تذهیب سفید با نقش بته جقه از .
آثار منحصر به فرد او و به نوعی برند کاری ایشان بود
کلارا آبکار از تبار ارمنیان جلفای نو در سال ۱۲۹۴ خورشیدی در تهران بهدنیا آمد او به نگارگری ایرانی (مینیاتور)، تذهیب، تشعیر، گره چینی و نقاشی زیر لاکی میپرداخت و ۳۰۰ اثر هنری از خود به جای گذاشت که به سازمان میراث فرهنگی اهدا کرده است و اکنون در موزه سعدآباد قرار دارد
در سال ۱۳۱۴ در سن ۱۸ سالگی به مدرسه صنایع قدیمه ( هنرستان عالی هنرهای ایرانی ) راه یافت وی در آنجا شاگرد تجویدی، طاهرزاده بهزاد ، مقیمی ، زاویه ،کریمی و علی دورودی بود و در مکتب اصفهان فعالیت داشت و اکثرا در کشیدن مراسم بزم مشهور است
بانو آبکار اولین درس های مینیاتور و تذهیب را از این استادان به نام فرا گرفت.
استاد آبکار در سال ۱۳۱۷ موفق به د ریافت د یپلم مینیاتور شد.
وی د ر سال ۱۳۱۹ به هنرستان عالی مینیاتور (که بعدها به آن نامهای هنرستان عالی هنرهای ایرانی و هنرستان هنرهای زیباییکشور داده شد) رفت و دوره عالی مینیاتور راگذ راند.
د ر سال ۱۳۲۰ از طرف وزارت پیشه و هنر گواهینامه مینیاتور ساز د رجه یک را گرفت. د رسال ۱۳۳۴ به عنوان هنرمند مینیاتور د ر اداره هنرهای زیبای کشور استخدام و مشغول به کار شد.
د ر سال ۱۳۳۷ د رجه لیسانس مینیاتور را گرفت.
بانو کلارا آبکار همزمان با فراگیری مینیاتور و تذهیب د ر محضر استاد حسین کاشی تراش اصفهانی طرح و رسم گره را آموخت.
د ر سال ۱۳۵۶ از خدمات د ولتی بازنشسته شد.
د ر سال ۱۳۶۸ از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلا می د رجه استادی در رشته مینیاتور یا نگارگری سنتی (معادل دکترای هنری) به او اعطا شد.
بانو کلارا آبکار تا آن زمان بیش از نیم قرن به خلق آثار هنری پرداخته بود. او به د لیل علا قه فراوانی که به کشور و هموطنان خود داشت د ر سال ۱۳۷۰ کلیه اثار و خانه خود را جهت برپایی موزه به سازمان میراث فرهنگی کشور تقد یم کرد.به علت کوچک بودن خانه و مشکلات تجهیز آن جهت برپایی موزه قرار شد تا خانه اهدایی به کلاس های آموزش هنر تبد یل شود و موزه ای به نام او د رمجموعه فرهنگی تاریخی سعد آباد ایجاد گردد.
در سال ۱۳۶۷ در حالیکه ۷۳ ساله بود اولین نمایشگاه خود را در موزه هنرهای ملی ایران برگزار کرد که تحسین بسیاری را بر انگیخت
آثار
مجلس شیخ صنعان
دختر ترسا
تابلوی حضرت یوسف و مجلس زلیخا در سال ۱۳۵۲ نقاشی روی عاج
ایشان در بامداد ۱ فروردین ۱۳۷۵ خورشیدی در سن ۸۱ سالگی در پی یک بیماری چند ماهه درگذشت.
عیسی بهادری
- توضیحات
- دسته: مشاهیر اصفهان
در بین طراحان و نقشگران فرش در تمام ایران و به اعتقاد غالب صاحبنظران، عیسی بهادری هنرمند یگانه ای است که حقی غیرقابل انکار بر هنرهای سنتی ایران ، به ویژه قالی دارد. وی نه تنها با اداره و توسعه هنرستان هنرهای زیبای اصفهان که 30 سال ریاست آن را داشت موجب گسترش هنرهای سنتی شد، بلکه تنها کسی است که آموزش طراحی و نقشه کشی و بافت فرش را به روش علمی و منظم در طی مدتی طولانی هدف کار خود قرار داد.
عیسی بهادری خالق فرش جاودانی بشریت، شکار چرخ و ستاره دریایی ، استاد بزرگی بود که با استفاده هنرمندانه از آموخته های خود در مدرسه کمال الملک (آناتومی و طبیعت) و هنر سنتی اصفهان، به طرزی حیرت آور از طرح و رنگهای سنتی در فرش استفاده کرد و با قدرت تخیل بی مانند و قلم ماهرانه خود برای اولین بار مفاهیمی عرفانی ونمادین را در پیچش گلها و برگها و موتیفهای سنتی پیاده کرد.فرش بشریت، شاهکار زیبایی است که فلسفه حیات تداوم زندگی را در قالب بدن مردی و زنی و بچه ای، رویا گونه نشان داده است. در این فرش ترکیب فلسفه و فن علمی و تسلط بر عناصر سنتی را به حداعجاز می توان مشاهده کرد. بیشتر صاحبنظران در مینیاتور و نقش قالی، در استادی عیسی بهادری متفق القولند. وی انسانی هنر دوست و جدی بود که علی رغم برخی اتهامات نظر قدرت طلبی و مقام خواهی مدت سی سال ریاست هنرستان هنرهای زیبای اصفهان را برهر پست و مقام دیگری ترجیح داد.
در سال1284 شمسی در یکی از بخشهای تابعه اراک به نام بزچللو در مزرعه خانوادگی به نام آقچه کهریز متولد شد. پس از خاتمه تحصیلات به تهران رفت و در مدرسه کمال الملک به کار طبیعت سازی مشغول شد.
از آنجا که وی تشنه فراگیری هنرهای ملی بود، در هر فرصتی به اصفهان می رفت و ساعتهای متمادی به کپی از روی آثار گچیری و نقاشیهای بناهای تاریخی می پرداخت. بهادری پس از اتمام هنرستان به استخدام اداره هنرهای زیبای تهران درآمد و در آنجا ضمن تدریس به خلق نقشه های فرش مشغول شد.
وی برای هنرستان هنر های زیبای اصفهان زحمات بسیاری کشید و در مدت 30 سال تصدی او، این هنرستان به یکی از پایگاههای حفظ و احیای هنرهای سنتی ایرانی تبدیل شد.
بهادری در خلق نقشه های ابتکاری فرش مهارتی استثنایی داشت. فرش بشریت او همراه با چند اثر ممتاز دیگر در موزه هنرهای ملی و همچنین موزه هنرهای زیبای اصفهان موجود است. وی نقاشی چیره دست بود. تابلوهایی که از آثار هنری اصفهان ساخته بسیار زیباست. یکی از تابلوهای او به نام مجلس ابن سینا در موزه لوور پاریس است. از ابتکارات قابل توجه او استفاده هنرمندانه از طرحهای گل و برگ و پرنده به جای اشکال هندسی بر روی میزهای خاتم است. وی با وجود آنکه خطاط نبود کاشی دور مسجد امام را که قسمتی از آن ریخته بود بسیار زیبا ترمیم کرد. او در کلیه رشته های منبت، موزائیک، کاشی زری، قلمزنی و غیره طرحهای نفیسی دارد که کلیه آنها ابداعی و ابتکاری اند. از کارهای ماندنی او کاشیکاری نمای هنرستان هنرهای زیبا و طرح کاشی گلدسته حرم حضرت سیدالشهدا را (که آن را بدون دریافت مزد انجام داد) می توان نام برد. گاهی نیز به ندرت برای تولید کنندگان بزرگ فرش اصفهان طرح می داد. وی در طول عمر خود به دریافت نشانهای متعددی از نمایشگاههای دنیا، دیپلم دوتور و مدال طلا از نمایشگاه جهانی بروکسل و نشان علم و هنر از فرانسه نایل شد.
عیسی بهادری عاشق هنر بود و از صفات برجسته او آن که هر چه در سینه و ذهن خود داشت با بخشندگی و علاقه در اختیار شاگردانش می گذارد. شاگردان ارزنده ای نظیر رستم شیرازی، پورصفا و فرشچیان تربیت کرد که امروز آثارهریک از آنها زینت بخش موزه های جهان است.
عیسی بهادری در سال 1345، پس از30 سال با مقام بالاتری (مدیر کلی صنایع اصفهان) از سرپرستی هنرستان کنار رفت و از آنجا که مقام اداری مورد علاقه او نبود پس از دو سال باز نشسته شد. وی در سال 1365 درغربت درگذشت و در گورستان پرلاشز پاریس به خاک سپرده شد، روانش شاد باد.
عبدالوهاب شهیدی
- توضیحات
- دسته: مشاهیر اصفهان
عبدالوهاب شهیدی (مهر ۱۳۰۱، میمه[۱])، خواننده موسیقی سنتی ایرانی و نوازندهٔ عود است.
عبدالوهاب شهیدی در میمه اصفهان و در خانوادهای روحانی به دنیا آمد. او از اوایل دهه ۱۳۲۰ فعالیت هنری خود را با فراگیری آواز، سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد.
عبدالوهاب شهیدی در سال ۱۳۳۹ با برنامه گلها شروع به فعالیت و همکاری در رادیو کرد و تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامهها شرکت کرد. وی همچنین چندین بار در برنامههای جشن هنر شیراز شرکت کرد و در این برنامهها با استادانی چون جلیل شهناز، فرامرز پایور، اصغر بهاری، حسین تهرانی، رحمتالله بدیعی، حسن ناهید و محمد اسماعیلی همکاری کرد.[۱] قطعه معروف زندگی با مطلع «زندگی بی چشم تو» از این هنرمند است. وی هم اکنون در ایران زندگی میکند.