:: اصفهان معمار ::

Le Corbusier

شرح مختصري از تاريخچه زندگي :

سبك ، تجزيه و تحليل آثار وي: شارل ادوارد ژانره معروف به لوكوربوزيه ، پدر معماري و يكي از پيشگامان معماري مدرن ، ( مدرن متعالي) ، آرشيتكت ، مهندس و معمار معروف سوئيسي فرانسوي ، قرن بيستم ، در 4 مي سال 1897 قدم به عرصه وجود نهاد . او در دفتر دو تن از معروف ترين معماران آن دوره در اروپا، يعني اگوست پره و پيتر بهرنز به مدت چند سال كار كرد و سپس به بالكان، آسياي صغير ، يونان و رم سفر نمود. لوكوربوزيه هنوز خيلي جوان بود كه به نشر افكار انقلابي خود در باره لزوم تحول در سبك معماري پرداخت و بعد از آن كه افكار خود را با ايجاد بناهايي در گوشه و كنار جهان به مرحله عمل درآورد ، شهرت بين المللي يافت . و در اكثر ممالك بزرگ و كوچك جهان بناهايي از او به يادگار مانده است. نقش لوكوربوزيه در معماري نو مانند نقش پيكاسو در نقاشي نو بود . او مانند پيكاسو زندگي درويشانه بسيار ساده اي داشت و تا آخر عمر در همان آتيله محقر خود كه در جواني تاسيس كرده بود ، كار كرد. اين آتليه ، اتاق كوچكي بيش نبود و شمار همكاران لوكوربوزيه هرگز از چهار يا پنج نفر بيشتر نشد. گاه اتفاق افتاد كه تنگي جا سبب شود نقشه هاي اجرايي كارها در جايي ديگر رسم شوند. اين آرشيتكت و معمار برجسته جهان در قرن بيستم پس از 68 سال زندگي روز 27 اوت 1965 ميلادي هنگام استحمام طبي در پلاژ " رك برون " فرانسه غرق شد .

"مختصري از سبك معماري لوكوربوزيه "

سبك معمار لوكوربوزيه ، معماري مدرن متعالي است. و لي بهتر است قبلا توضيحاتي در رابطه با سبك كلي معماري مدرن داده شود. معماري مدرن كه سبكي غالب و جهانگير در قرن بيستم ميلادي بوده ، ريشه در تحولاتي دارد كه خاستگاه آن شهر فلورانس در شمال ايتاليا ، در حدود چهار صد سال پيش از ظهور معماري مدرن بوده است. ولي بايد توجه داشت كه معماري مدرن بصورت يك مكتب معماري با مباني نظري مدون و ساختمانهاي ساخته شده بر اساس انديشه مدرن،از اواخر قرن 19 ميلادي شكل گرفت. خاستگاه اين معماري در شهر شيگاگو ، و در اروپا شهرهاي پاريس ، برلين و وين بود. و همچنين قابل ذكر است كه معماري مدرن ، نقطه عطفي در تاريخ معماري غرب و يا به عبارت ديگر ، در تاريخ معماري جهان بود. زيرا براي اولين بار ، نگرش از سنّت و تاريخ و گذشته ، بعنوان منبع الهام معماري تغيير جهت داد و آينده و پيشرفت ، بعنوان موضوع و هدف اصلي معماري مطرح شد. معماران و نظريه پردازان مدرن سعي كردند ، معماري را با علم ، تكنولوژي و جهان در حال تحول همگون سازند. به هر حال اگر بخواهيم اعضاي خانواده معماری مدرن را نام ببريم شامل سه دوره اصلي ، معماري مدرن اوليه ، معماري مدرن متعالي و معماري مدرن متاخّر ، خواهد بود كه هر كدام از آنها نيز داراي زير مجموعه هايي هستند. ولی همانطوری که قبلا اشاره شد ، سبک معماری لوکوربوزيه ، معماری مدرن متعالی بود که به اختصار به شرح این نوع سبک ميپردازيم. معماری مدرن متعالی و يا به عبارتی اوج معماری مدرن در بين دو جنگ جهانی اول و دوم ، يعنی عمدتاَ در دهه های 20 و 30 ميلادی در اروپا و آمريکا مطرح بود. در دوره معماری مدرن اوليه ، کماکان سبکهای تاريخ گرايی , همچون نئوکلاسيک ، رمانتيک و بالاخص التقاتی ، بعنوان سبک های مهم و رايج در غرب ، حائز اهميت بودند. مانند مکتب شيگاگو ، که بعد از يک دوره نسبتاَ کوتاه بيست ساله ، در مقابل سبکهای تاريخ گرايی نتوانست دوام بياورد. نهضت هنر نو نيز در اروپا بلا رقيب نبود و بسياری از ساختمانهای مهم ، به سبک های مختلف تاريخی در اروپا ، همچنان احداث مي شد. ولی با پايان جنگ جهانی اوِّل و نياز شديد به ترميم خرابی های جنگ و توليد انبوه ساختمان ، گرايش به سمت معماری مدرن افزايش يافت. لذا استفاده از تکنولوژی روز، مصالح مدرن ، پيش ساختگی ، عملکرد گرايی و دوری از سبکهای پر زرق و برق تاريخی ، مورد توجه قرار گرفت . در اين دوره معماری مدرن بعنوان تنها سبک مهم در غرب مطرح شد و دامنه نفوذ آن بصورت يک سبک جهانی ، در اقصا نقاط گيتی گسترش يافت. يکی از موضوعات کليدی و بسيار مهم در دوره مدرن متعالی ، مسئله صنعت ، توليدات صنعتی و تکنولوژی بود. تمامی معماران صاحب نام ، در اين دوره به نوعی با مسئله تکنولوژی درگير بودند. و معماران ديگری مانند والتر گروپيوس و ميس ونده رو ، که همفکر با لوکوربوزيه بودند ، سعی در قطع کردن وابستگی های معماری مدرن ، به گذشته و تاريخ گرايی داشتند. و بجای آن خواهان جايگزينی تکنولوژی و عملکرد ، بعنوان منبع الهام معماری شدند. و گروهی ديگر نيز مانند فرانک لويد رايت و آلوار آلتو خواهان استفاده از امکانات مدرن ، برای رسيدن به يک معماری همگون با طبيعت بودند.

الگوی شهر طراحی شده لوکوربوزیه

لوکوربوزيه شهرهای آينده را شهرهايی تجسم نمود که از آسمانخراشهای عظيم و مرتفع تشکيل شده است . در هر يک از اين آسمانخراشها ی چند عملکردی ، حدود صد هزار نفر کار و زندگی خواهند کرد. در اين ساختمانها ، آپارتمانهای مسکونی ، ادارات ، فروشگاه ها ، مدارس ، مراکز تجمع و کليه احتياجات يک محله بسيار بزرگ فراهم است. ساکنان اين مجتمع ها ، از دود و سر و صدای ترافيک اتومبيل ها به دور هستند و بجای آن از آفتاب و ديد و منظر زيبا استفاده ميکنند. بر اساس این نظریه ، دو شهر مهم در دهه پنجاه میلادی ، طراحی و اجرا شد. یکی شهر چندیگار در هند بود که توسط خود لوکوربوزیه طراحی شد. البته به درخواست جواهر لعل نهرو ، نخست وزیر وقت هند ، که از او خواسته بود شهری جدید با نگرش به سمت توسعه و آینده در پنجاب هند طراحی کند. برای طرح این شهر که چندیگار نام گرفت ، لوکوربوزیه از جدیدترین ظوابط شهر سازی و معماری مدرن که عمدتاَ خود او مسئول تبیین آنها بود ، استفاده کرد. یک مرکز اداری وسیع برای استقرار ساختمانهای ایالتی و تعدادی محلات مسکونی در اطراف آن. بعلاوه خیابانهای عریض ، پارک های وسیع و مغازه های بزرگ برای این شهر در نظر گرفته شد. لوکوربوزیه خود چند ساختمان مهم ایالتی، از جمله ساختمانهای پارلمان و ساختمان دادگاه عالی را با بتن نمایان طراحی کرد. این شهر از سال 1952 آغاز شد. دومین شهری که توسط عقاید لوکوربوزیه طراحی شد ، شهر برازیلیا ، پایتخت برزیل بود که توسط لوچیو کوستا و اسکار نیمایر در سال 1957 طراحی شد. نمایر خود با لوکوربوزیه ، در طراحی ساختمان وزارت آموزش و پرورش برزیل در سال 1936 همکاری کرده بود. همچنین ساختمان طراحی شده توسط نورمن فاستر ، معمار سبک های-تک ، بنام برج هزاره توکیو 1989 در ساحل شهر توکیو را میتوان نمونه کاملی از برج های چند منظوره نظریه لوکوربوزیه تلقی کرد. لوکوربوزیه عقاید مطرح شده خود در مورد معماری مدرن را ، در طرح ویلا ساووا ، در پو آسی در شمال پاریس ( 30-1928 ) به نمایش گذارد. وی تکنولوژی بعنوان منبع الهام معماری مدرن و پنج اصل ساختمان مدرن را بصورتی هنرمندانه و شاعرانه و با توجه به عقیده قبلی خود که " خانه بعنوان ماشینی برای زندگی میباشد " را در این ماشین زیستی پیاده کرد. عملکرد این ساختمان ، که همچون ماشینی بی آلایش ، در وسط و مسلط بر محیط اطراف قرار گرفته ، فراهم نمودن شرایط آسایش برای انسان است. ویلا ساووا ، در پو آسی در شمال پاریس ( 31-1928 )

Rem Koolhaas

زندگینامه

متولد ۱۹۴۴ در روتردام هلند می باشد. او پیش از اینکه به لندن برای تحصیل در رشته معماری بیاید به عنوان یک روزنامه نگار و نیز نویسنده نمایشنامه های رادیویی و تلویزیونی در آمستردام فعالیت می کرد. تحصیل او تا سال ۱۹۷۲ ادامه داشت تا در این سال با به دست آوردن بورس تحصیلی از دانشگاه این اجازه را به او داد تا راهی ایالات متحده آمریکا شود و در آنجا ادامه تحصیل دهد.
جاذبه شهر نیویورک وی را بر آن داشت تا درباره معماری این کلان شهر metropolitan culture تحقیقاتی را انجام دهد که بعدا آن را تحت عنوان هذیان نیویورک به چاپ رساند که برداشت شخصی او بود از این شهر و بیانیه ای بود برای محله مانهاتان.
کولهاس بعدا به لندن بازگشت جایی که او دفتر معماری خود را با عنوان ( OMA ( Office for Metropolitan Architecture بنا نهاد. دفتری که با پشت کار او و همکارانش به عنوان مکانی مطرح گردید که فرهنگ معاصر و معماری معاصر را بسط می داد.
او در خلال کار دفتر خود در سال ۱۹۹۵ کتاب کوچک، متوسط، بزرگ و کلان را نیز انتشار داد.
S, M, L, XL) 1995)
او در سال ۲۰۰۰ کارهای دفتر معماری خود را نیز تحت عنوان کتابی منتشر کرد.
در این سال کولهاس شرکتی را نیز به عنوان خواهر زاده شرکت خود تاسیس کرد تحت عنوان AMO که به عنوان مشاور با شرکت اصلی رابطه بین جامعه و ساخت محیط رابررسی کردند. Society and the built environment
کولهاس جایزه های زیادی را کسب کرده ولی مهمترین آنها جایزه Pritzker به سال ۲۰۰۰ می باشد.
او همینک استاد معماری و شهرسازی دانشگاه هاروارد می باشد.
رم کولهاس را به عنوان یکی از بی پرواترین اندیشمندان معماری مدتهاست که می شناسند ولی بسیاری از مردم از ذهنیات او اطلاع چندانی ندارند. کولهاس این بار با ساختمان casa da musica ( خانه موسیقی ) اثری متمایز ارائه داده است ، ساختمانی که در آن نبوغ فکری کولهاس با زیبایی شناسی ظاهری ترکیب شده است.
 
 

جوایز
Pritzker Prize (2000)
Chevalier de Légiondhonneur (2001)
PraemiumImperiale (2003)
Royal Gold Medal (2004)
Doctor honoriscausa by the KatholiekeUniversiteit Leuven (2007)
Golden Lion of the Venice Biennale of Architecture for lifetime achievement (2010)
 
پروژه ها
Euralillemasterplan and Lille Grand Palais (Lille, 1988)
Netherlands Dance Theater (The Hague, 1988)
Villa dall’Ava,[21] (Saint-Cloud, 1991)
Nexus Housing (Fukuoka, 1991)
Kunsthal (Rotterdam, 1993)
Educatorium (Utrecht, 1993–1997)
Maison à Bordeaux (fr)[22] (Bordeaux, 1998)
Second Stage Theatre (New York City, 1999)
Guggenheim Hermitage Museum (Las Vegas, 1980, 2002?)
McCormick Tribune Campus Center, IIT (Chicago, 1997–2003)
Netherlands Embassy Berlin (2003)
Retail design for Prada stores (New York: 2003, Los Angeles: 2004)
Seattle Central Library (Seattle, 2004)
The Children’s Centre, Leeum, Samsung Museum of Art (Seoul, 2004)[23]
Casa da Música (Porto, 2001–2005)
Serpentine Gallery Pavilion, (London, 2006)
Shenzhen Stock Exchange, (Shenzhen, 2006)
Córdoba International Congress Center (Centro de Congresos de Córdoba) - Palacio del Sur), Córdoba, Spain
Seoul National University Museum of Art (Seoul, 2003–2005) [24]
Dee and Charles Wyly Theatre, (Dallas, Texas, 2004–2009)
Milstein Hall, (Cornell, 2006–2009)[25]
CCTV HQ (Beijing, 2004–2009)
Riga Port City, (Riga, 2009)
23 East 22nd Street, (New York City, 2008–2010)[26]
Bryghusprojektet, (Copenhagen, 2008–2010)[27]
Torre Bicentenario (Bicentennial Tower), (Mexico City, 2007, unbuilt)[28]
New Court, St. Swithins Lane (London, 2010)
De Rotterdam, (Rotterdam, 2009–2013)
Taipei Performing Arts Centre, (Taipei, 2012-2015)
Marina Abramović Community Centre ObodCetinje - MACCOC, (Cetinje, 2012 - ?)

Steven Holl

زندگینامه:
استیون هال (Steven Holl) معمار برجستهٔ آمریکایی است. وی همکنون استاد دانشگاه کلمبیا در ایالات متحده آمریکا است.
متولد 1947 م در شهر واشنگتن ایالات متحده امریکا می باشد
ایشان در سال 1968 از دانشگاه واشنگتن فارغ التحصیل شد.استیون هال تحصیلات خود را در مقطع فوق لیسانس در رم ایتالیا کامل کرد(1970). ودر سال 1976عضو انجمن دانشکده معماری لندن شد . سپس در همان سال به نیویورک بازگشت و شغل مستقلش را تاسیس کرد.
در نیویورک شرکتی برای خود تاسیس کرد که به شکل حلوا ماهی می باشد .
از آن هم به طور ملی و هم برای ماوراء دریاها استفاده می شد در این شرکت انواع کارهای عمومی و خصوصی انجام گرفته می شد.
این شرکت از لحاظ بین المللی با جوایز متعددی شناخته شده بود.دراین جا نمایشگاه ها و موزه ها وانواع زیادی از پروژه های مختلف طراحی شد و بر کیفیت ومزیت شرکت افزود.
در فوریه سال 1980 در تالار دانشکده ییل یک نمایشگاه معماری بر پا کرد. و کارهای خود را به معرض دید عموم گذاشت.
از سال 1981 تا 1989 در دانشکده های معماری و شهرسازی به عنوان استادیار مشغول به کار بود .
پس از یک سری مطالعات شهری به طراحی کردن با مقیاس کوچک پی برد و کار خود را در زمینه طراحی با مقیاس کوچک آغاز کرد .
پیشتر در زمینه آپارتمان مشغول به طراحی شده بود . بعد ها طرح زدن برای پروژه های دیگر(موزه – نمایشگاه – دانشکده – پروژه های دولتی – و... ) را نیز آغاز کرد. که تحولی در زندگی وی محسوب می شود .
در 1986 جایزه ای برای پروژه مجموعه سالن نمایش در نیویورک دریافت کرد.
 

موزه هنر نلسون اتکینز

موزه هنرهای معاصر هرنینگ دانمارک

Bernard Tschumi

برنارد چومی متولد 25 ژانویه 1944 معمار،نویسنده و معلم سوئیسی است. وی معمولا با دیکانستراکتیویست ها همکاری میکند  . او در پاریس و نیویورک زندگی و کار کرده است. برنارد چومی مدرک معماری خود را در سال 1969 از Eth زوریخ دریافت نموده است. او به تدریس معماری در دانشگاههای لندن، انگلستان، نیویورک پرداخته است.
در طول زندگی حرفه ای او به عنوان معمار ، نظریه پرداز ، و یک آکادمیک ، برنارد چومی نقش معماری را در تجربه آزادی های فردی و سیاسی دگرگون ساخته است.از سال 1970، چومی پیرامون اینکه هیچ رابطه ثابتی بین فرم معماری و عملکرد هایی که درون آن اتفاق می افتد وجود ندارد بحث کرده است.
الزامات اخلاقی و سیاسی که باعث شده در کارهای خود روی ایجاد یک معماری فعال که درگیر نوعی توازن غیر سلسله مراتبی است از طریق دستگاه های برنامه ریزی فضایی تأکید کند. در تئوری چومی، نقش معماری بیان یک ساختار موجود اجتماعی نیست ، بلکه به عنوان یک ابزار برای سوال کردن درباره ساختار موجود و در نتیجه اصلاح آن است.

در می 1968 قیام و فعالیت های بین المللی باعث شد وی به طراحی استودیو ها بپردازد و همچنین مشغول تدریس و برگزاری سمینارها در انجمن معماری لندن در اوایل 1970s شد. در آن چهار چوب آموزشی او فیلم و نظریه ادبی را با معماری ترکیب کرد، و کار متفکرانی مانند رولان بارت و میشل فوکو را به منظور دوباره امتحان کردن مسئولیت معماری در تقویت روایت بلامنازع فرهنگی گسترش داد.
نظریه ها و رسم نمودار ساختاری که توسط فیلمبردار روسی سرگئی آیزنشتاین برای تولید فیلم های خود انجام میداد تاثیر بسزایی بر چومی گذاشت. وی روش دیاگرامی آیزنشتاین را به وضعیت بینابینی بین عناصر یک سیستم وفق داد که این سیستم شامل: فضا ، حادثه ، و حرکت (یا فعالیت).
بهترین مثال سخنان خود چومی است : "بازیکن فوتبال در سراسر میدان جنگ اسکیت بازی میکند!"
در این بیانیه ساده او هرچیزی که از مکان خود خارج شده است و هر گونه امکان خواندنی را برجسته کرده است؛ حاصل مشترک پروژه ای پساساختارگرا می باشد.

تعدای از پروژه های او :
:: موزه السیا
:: پل لا روشه سور یون
:: موزه جديد آكروپليس در یونان
:: پارک لاویلت
:: مرکز هنرهای نمایشیِ از برنارد چومی
:: مرکز فرهنگی برنارد چومی
 

برخی از پروژه های او

پل عابر پیادهِ برنارد چومی؛ پردازش دینامیسم حرکت بر اساس سیاست رنگ

توسعه خط قطار سریع السیر به منطقه لا روشه سور یون و شهرک های اطراف که مرز مشترکی را با آتلانتیک ایجاد میکند نه تنها زمان با ارزشی برای نوین سازی اروپا وخط ریل قطار فرانسه فراهم میکند،

بلکه فرصت مناسبی برای برداشت نخستین قدم بسوی پیشرفت و بهبود اجتماعی به وجود می آورد. این پل عابر پیاده که عبور از خط سریع السیر راه آهن را فراهم میکند، ارتباط شهری حایز اهمیتی برای

پیوند شهر تاریخی تاسیس شده توسط ناپلیون و محله های جدید ایجاد کرده است. از طریق همکاری رشته های معماری و مهندسی، این پل توسط برنارد چومی وهیو داتُن و گروه آن ها در پاریس و نیویورک

طراحی شده است. گروه طرح را به عنوان مسیری مطلوب و نمادی از ارتباط شهری معاصردر لا روشه سور یون بسط دادند.هدف آنان نشان دادن یکپارچگی سیستم ساختاری اصلی با انگاره های معمارانه

وجستجوی هویت مقیاس شهری و محله اطراف و دنبال کردن جزییات تا پایان بود. گفته میشود که معماری بدون حرکت وجود ندارد. پل عابر پیاده تنها شیئ ایستا نیست بلکه در کاربرد وادراک بصری شهری

و اجتماعی نقشی پویا و مؤثر ایفا میکند. طراحان به دنبال یافتن راهی صریح و روشن برای نمود و تأکید سیستم سازه ای بودند و این امر به واسطه سطح پلی کربن در هم تنیده به کار رفته که مسافران

را با استفاده از ریتم نورپردازی در برابر شرایط آب و هوایی محافظت میکند و رنگ قرمزـ نارنجی پل ،تحقق یافته است.

پل عابر پیادهِ برنارد چومی؛ پردازش دینامیسم حرکت بر اساس سیاست رنگ