:: اصفهان معمار ::

Bernard Tschumi

برنارد چومی متولد 25 ژانویه 1944 معمار،نویسنده و معلم سوئیسی است. وی معمولا با دیکانستراکتیویست ها همکاری میکند  . او در پاریس و نیویورک زندگی و کار کرده است. برنارد چومی مدرک معماری خود را در سال 1969 از Eth زوریخ دریافت نموده است. او به تدریس معماری در دانشگاههای لندن، انگلستان، نیویورک پرداخته است.
در طول زندگی حرفه ای او به عنوان معمار ، نظریه پرداز ، و یک آکادمیک ، برنارد چومی نقش معماری را در تجربه آزادی های فردی و سیاسی دگرگون ساخته است.از سال 1970، چومی پیرامون اینکه هیچ رابطه ثابتی بین فرم معماری و عملکرد هایی که درون آن اتفاق می افتد وجود ندارد بحث کرده است.
الزامات اخلاقی و سیاسی که باعث شده در کارهای خود روی ایجاد یک معماری فعال که درگیر نوعی توازن غیر سلسله مراتبی است از طریق دستگاه های برنامه ریزی فضایی تأکید کند. در تئوری چومی، نقش معماری بیان یک ساختار موجود اجتماعی نیست ، بلکه به عنوان یک ابزار برای سوال کردن درباره ساختار موجود و در نتیجه اصلاح آن است.

در می 1968 قیام و فعالیت های بین المللی باعث شد وی به طراحی استودیو ها بپردازد و همچنین مشغول تدریس و برگزاری سمینارها در انجمن معماری لندن در اوایل 1970s شد. در آن چهار چوب آموزشی او فیلم و نظریه ادبی را با معماری ترکیب کرد، و کار متفکرانی مانند رولان بارت و میشل فوکو را به منظور دوباره امتحان کردن مسئولیت معماری در تقویت روایت بلامنازع فرهنگی گسترش داد.
نظریه ها و رسم نمودار ساختاری که توسط فیلمبردار روسی سرگئی آیزنشتاین برای تولید فیلم های خود انجام میداد تاثیر بسزایی بر چومی گذاشت. وی روش دیاگرامی آیزنشتاین را به وضعیت بینابینی بین عناصر یک سیستم وفق داد که این سیستم شامل: فضا ، حادثه ، و حرکت (یا فعالیت).
بهترین مثال سخنان خود چومی است : "بازیکن فوتبال در سراسر میدان جنگ اسکیت بازی میکند!"
در این بیانیه ساده او هرچیزی که از مکان خود خارج شده است و هر گونه امکان خواندنی را برجسته کرده است؛ حاصل مشترک پروژه ای پساساختارگرا می باشد.

تعدای از پروژه های او :
:: موزه السیا
:: پل لا روشه سور یون
:: موزه جديد آكروپليس در یونان
:: پارک لاویلت
:: مرکز هنرهای نمایشیِ از برنارد چومی
:: مرکز فرهنگی برنارد چومی
 

برخی از پروژه های او

پل عابر پیادهِ برنارد چومی؛ پردازش دینامیسم حرکت بر اساس سیاست رنگ

توسعه خط قطار سریع السیر به منطقه لا روشه سور یون و شهرک های اطراف که مرز مشترکی را با آتلانتیک ایجاد میکند نه تنها زمان با ارزشی برای نوین سازی اروپا وخط ریل قطار فرانسه فراهم میکند،

بلکه فرصت مناسبی برای برداشت نخستین قدم بسوی پیشرفت و بهبود اجتماعی به وجود می آورد. این پل عابر پیاده که عبور از خط سریع السیر راه آهن را فراهم میکند، ارتباط شهری حایز اهمیتی برای

پیوند شهر تاریخی تاسیس شده توسط ناپلیون و محله های جدید ایجاد کرده است. از طریق همکاری رشته های معماری و مهندسی، این پل توسط برنارد چومی وهیو داتُن و گروه آن ها در پاریس و نیویورک

طراحی شده است. گروه طرح را به عنوان مسیری مطلوب و نمادی از ارتباط شهری معاصردر لا روشه سور یون بسط دادند.هدف آنان نشان دادن یکپارچگی سیستم ساختاری اصلی با انگاره های معمارانه

وجستجوی هویت مقیاس شهری و محله اطراف و دنبال کردن جزییات تا پایان بود. گفته میشود که معماری بدون حرکت وجود ندارد. پل عابر پیاده تنها شیئ ایستا نیست بلکه در کاربرد وادراک بصری شهری

و اجتماعی نقشی پویا و مؤثر ایفا میکند. طراحان به دنبال یافتن راهی صریح و روشن برای نمود و تأکید سیستم سازه ای بودند و این امر به واسطه سطح پلی کربن در هم تنیده به کار رفته که مسافران

را با استفاده از ریتم نورپردازی در برابر شرایط آب و هوایی محافظت میکند و رنگ قرمزـ نارنجی پل ،تحقق یافته است.

پل عابر پیادهِ برنارد چومی؛ پردازش دینامیسم حرکت بر اساس سیاست رنگ

• < قبلی
• بعدی >