سیدمهدی سجادی نایینی
- توضیحات
- دسته: مشاهیر اصفهان
سیدمهدی سجادی نایینی به جز تألیف کتاب در عرصه های دیگری نیز به خدمت مشغول بود که به شماری از آنها اشاره میکنیم:
همکاری با صدا و سیما و معرفی بناهای تاریخی اصفهان از این طریق. همچنین فیلمهای خوشه های نور، مساجد اصفهان و درد عشق با تحقیق او تولید شد.
همکاری با نشریات محلی و سراسری، مطبوعاتی همچون فصلنامه فرهنگ اصفهان، روزنامه نسل فردا، فصلنامه هنر پارسی، نشریه بین المللی طاووس و... . تقریبا در هر شماره از فرهنگ اصفهان، مطلبی از استاد یافت میشود. همیشه مقاله آماده و شسته و رفته ای دم دستش بود؛ چنانکه حتی پس از درگذشتش نیز مطالبی از او در این فصلنامه به چاپ رسید.
مقالات متعدد و دنباله دار در روزنامه نسل فردا.
سجادی پیش از همه چیز خود را روزنامه نگار میدانست، و نسل فردا به عنوان نخستین روزنامه اصفهان، مرکز فعالیت او بود. چون این روزنامه در محدوده مرکزی کشور، شامل اصفهان و یزد و چهارمحال توزیع میشد، نگاشته های او نیز پیرامون تاریخ و فرهنگ این نواحی بود. با آنکه مأخذدهی در مقالات روزنامه ای، معمول نیست، ولی او برای نگاشتن یک مقاله، دست کم به پانزده منبع رجوع میکرد، و گاه به بیش از بیست منبع معتبر ارجاع میداد. امید دارم که مجموعه مقالات او در این روزنامه با ویرایش خوب و به صورت موضوعی در مجلداتی چاپ شود.
مصاحبه و گفتگو، وی بر اثر آشنایی با بزرگان فرهنگ و هنر اصفهان به انجام گفتگو با ایشان میپرداخت، و متن منقح آنها را در فصلنامه فرهنگ اصفهان به چاپ میرسانید.
تورگردانی: در سفر شخصیتهای برجسته جهان به اصفهان، معمولاً او به شرح آثار باستانی اصفهان برای میهمانان و شخصیتهای داخلی و خارجی میپرداخت. اطلاعات وسیعی که درباره آثار و ابنیه و تاریخ گذشته شهر عزیزمان در سینه داشت با آن اخلاق خوشی که داشت، باعث آمده بود که برای تورگردانی، نخستین گزینه به شمار آید. هرگاه که از او برای راهنمایی تورهای خودمانی و دانشجویی هم دعوت میکردم، میپذیرفت، و سنگ تمام میگذاشت، نشد از او بشنوم که وقت ندارم، و یا چرا تعداد مسافران کم بود و... .
سخنرانیهای گوناگون در همایشها و مراسمها، مرحوم سجادی اهل مطرح کردن خود در این جا و آن جا نبود.
پیش نیامد که از مسؤول جلسه بخواهد تا برای سخنرانی او، جایی را باز کنند و وقتی را در نظر بگیرند، اگر دعوت قبلی و قراری نداشت، از مقام مستمع، تجاوز نمیکرد، و برای به چنگ آوردن میکروفن، خودش را به آب و آتش نمیزد؛ ولی گاهی که دعوتی از او به عمل میآمد، بیادعا در مراسم شرکت میجست، و به ارائه سخنرانی میپرداخت.
آسمان ریسمان نمیکرد، سخن او بوی رنگ و ریا نداشت، علمی بود و مینمایاند که وی پیش از آن درباره موضوع مورد بحث، به اندازه کافی مطالعه کرده است. از او نشنیدم که بگوید فرصت ندارم، و یا چرا تعداد مستمعین کم است، ولی بارها از پذیرفتن دعوتهای آنچنانی پرهیز میکرد، و یا میگفت که در موضوع مورد نظر شما تخصصی ندارم، به واقع، همه فن حریف نبود.
آخرین سخنرانی مشهور او در بهار 1385ش به مناسبت کنگره شیخ بهایی در دانشگاه شیراز ایراد شد.
مبارزه با قاچاق عتیقه جات و کپی برداری آثار هنری، ارائه مشاوره به جوانان در امر پژوهش، و یاری رساندن آنان در دفاع از هویت فرهنگی، از دیگر فعالیتهای او است.
سجادی به جز پویایی در دانش و هنر، اخلاق نیکویی داشت، به عبارتی، علم و اخلاق را از یکدیگر جدا نکرده بود. با همه مهربان بود و بسیار متواضع، انتظار بیجا از کسی نداشت، اهمیت ویژه او استقلالش بود در پژوهش، چه در آن سالها که کارمند میراث بود، و چه در دوره بازنشستگی، همواره به عنوان پژوهشگر مستقل شناخته میشد.
با کسی دشمنی نداشت، و تنها با دو دسته سرسختی نشان میداد:
دشمنان آثار باستانی و مخربان آثار تاریخی.
