مسجد جامع ابیانه

این مسجد در محله " میون ده " (میان ده ) قرار دارد و دارای دو شبستان است که شبستان قدیمی آن به وسیله دری کوتاه به کوچه اصلی راه دارد. کف آن شبستان چوبی است.در دیوار جنوبی این شبستان ، محراب چوبی قدیمی قرار دارد که جزو آثار تاریخی با ارزش روستای ابیانه است که تاریخ ساخت آن به سال 477 ه.ق بر میگردد .

 

روی این محراب نقش گل وبوته کنده کاری شده و با خطوط برجسته کوفی سوره " یس " در آن حک شده است. برخی نیز عقیده دارند به خط میخی نیز نوشته دارد.این مسجد منبری چوبی دارد که مربوط به دوره سلجوقیان است و تاریخ ساخت آن 466 ه.ق است، روی این منبر نقوش گل وبوته، گل هشت پر و کتیبه هایی به خط کوفی وجود دارد.

 

در ورودی مسجد نیز با نقش گل و بوته و خطوط برجسته، کنده کاری شده است . این در، یک بار نیز مورد سرقت قرار گرفته است.

شبستان جدید این مسجد سالن بزرگی است که در محوطه میانی آن نورگیری در سقف قرار گرفته است. در این سالن ستون هایی با سرستون کنده کاری شده قرار دارد. سقف این سالن به صورت تخته پوش از چوب گردو است که با نقوش منظم هندسی قاب بندی شده است. این سقف از نوع کرکس پوش است ( به شکل بال گسترده کرکس است ) و بر روی آن کتیبه هایی از آیات قرآن وجود دارد .