گلزار اصفهانی

رجبعلیگلزار  فرزند ملا حسین ، متوفی 1366 ق از اساتید فن شعر و ادب و شاعر مشهور اصفهانی و صاحب دیوان اشعار که نام این تکیه نیز به نام ایشان و به خاطر دفن وی در این تکیه انتخاب شده است. بر روی سنگ قبرش غزلی با مطلع زیر حک شده است :

چو بلبل این همه افغان و آه از آن دارم                      که مرغ قدسم و در خاک آشیان دارم

او در خانواده‌ای روحانی به‌‌دنیا آمد. علوم عربی و ادبی را نزد پدر و دیگر اساتید فرا گرفت. گلزار از اوان جوانی شعر می‌سرود و در مجامع ادبی اصفهان به‌‌ویژه انجمن ادبی شیدا و انجمن دانشکد شرکت نمود. او از اساتید فن شعر و ادب و شاعر معروف اصفهانی و صاحب دیوان اشعار است .

در مطلع دیوان اشعارش این شعر نوشته شده است .
مرتب کردم این دیوان به نام احمد و آلش
مگر خواننده روزی به خیر از من کند یادی

 
در این دیوان که گلزاری است گلزار از گل آکنده
امید است از دعای خیر نیکان در صف محشر

 که تا  گردد شفاعت خواه در روز شمار از من
مگر آیندگان گیرند وقتی اعتبار از من
فکندم عکسی از خود تا بماند یادگار از من
بشوید گرد عصیان ابر لطف کردگار از من